به گزارش «فرهیختگان»، پرسپولیس روز گذشته عازم قطر شد تا خود را برای فینال لیگ قهرمانان آسیا آماده کند. زمانی که سرخ‌ها در پرواز قطر حضور داشتند، 2 تیم راه یافته به مرحله نیمه‌نهایی از منطقه شرق آسیا به مصاف یکدیگر رفتند تا رقیب سرخ‌ها در دیدار فینال مشخص شود و درنهایت هم همان تیمی به‌عنوان رقیب پرسپولیس به فینال رسید که قابل پیش‌بینی بود و اولسان کره در پایان 120 دقیقه بازی و زمان‌های اضافه، با پنالتی دقیقه 119 توانست بازی یک بر صفر باخته را با پیروزی 2 بر یک عوض کند و با غلبه بر ویسل کوبه ژاپن راهی دیدار نهایی شود. برای بررسی شرایط پرسپولیس و حریف کره‌ای‌اش با جلال چراغپور تماس گرفتیم و به بررسی نقاط ضعف و قوت دو تیم پرداختیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با این کارشناس فوتبال را از نظر می‌گذرانید.

اولسان به فینال لیگ قهرمانان رسید و البته سرخ‌ها با 2 هفته استراحت اجباری دیروز عازم قطر شدند.

این مواردی که شما گفتید یک سری داده‌های معمولی است که اگر بخواهیم آن را بررسی کنیم حرف‌های بسیار زیادی مطرح می‌شود که در آن می‌توان به بازی سنگین تیم کره‌ای اشاره کرد و همچنین این موضوع هم حائز اهمیت است که آنها یک دیدار 120 دقیقه‌ای و سنگین را در برابر یک تیم ژاپنی انجام داده‌اند و پرسپولیس 2 هفته استراحت کرده و تنها یک دیدار داخلی برگزار کرده است. اینها شاید قابل بررسی باشد اما برای فلسفه فوتبال تعیین‌کننده نیست.

از منظر فوتبالی به این تقابل نگاه کنید و به مواردی اشاره کنید که می‌تواند تعیین کننده باشد.

اگر بخواهیم فوتبالی‌تر به این بازی بپردازیم باید گفت که یک تیم از غرب آسیا با خصوصیات فوتبال ناب ایرانی به فینال رسیده است. شما ببینید این تیم نزدیک‌ترین تیم ایرانی است که اکثر خصوصیات فوتبال ایرانی را دارد. دلیل این موضوع هم این است که تنها بازیکن خارجی در ترکیب شاید بشار رسن باشد که او هم به‌واسطه حضور طولانی‌مدت در ایران، خصوصیات بازیکنان ایرانی را به‌خود گرفته است. کادرفنی این تیم هم تماما ایرانی هستند و همین مسائل باعث شده که آنها ذات فوتبال ایران را به خود بگیرند. اما حالا چرا تا این حد روی فوتبال ایرانی تاکید می‌کنم دلیلش این است که در آسیا هیچ کشوری را پیدا نمی‌کنید که خصوصیات فیزیکی، قد، چابکی، تسلط بر توپ، دریبلینگ و از مقابل برداشتن بازیکن حریف را داشته باشد و تنها بازیکنان ایرانی هستند که این مهارت‌ها را ذاتی در فوتبال‌شان دارند. اما در آن سو یک تیم از کره‌جنوبی به فینال آمده که هیچ نام و نشانی از فوتبال کره ندارد و فوتبال کره نیز فوتبالی است از مکتب آلمان و هلند که گاس هیدینگ بنیانگذار آن در کره‌جنوبی بود و البته با تفکر و کارشناسی این سبک برای فوتبال کره‌جنوبی انتخاب شد. در فوتبال این کشور همیشه شگفتی‌های زیادی دیده می‌شود. به‌طور مثال آنها آلمان را شکست می‌دهند و چهارم جام‌جهانی می‌شوند اما از طرفی هم می‌آیند و 6 گل از ایران می‌خورند و بازی نهایی مقدماتی جام‌جهانی را به ما واگذار می‌کنند. اینکه می‌گوییم اولسان نشانی از فوتبال کره‌جنوبی ندارد دلیل نمی‌شود که تیم بدی باشد. آنها پول‌دار هستند و کانال بسیار خوبی با فوتبال جهان دارند و با بازیکنان و مربیان خوب دنیا مراوده دارند و این جزء نقاط قوت‌شان به حساب می‌آید. احساس من بر این است که این دیدار زیبا و معنی‌دار می‌شود.

با این تفاسیر شما شانس کدام تیم را برای قهرمانی بیشتر می‌دانید؟

اگر کادر پرسپولیس روی آنالیز این تیم وقت گذاشته باشند و این تیم را به‌خصوص در بازی آخر جزء‌به‌جزء مورد بررسی قرار داده باشند می‌توان به برتری پرسپولیس امیدوار بود. البته وقتی می‌گویم جزء‌به‌جزء به این معنی نیست که تیم اولسان را در 3 خط آنالیز کنند، بلکه باید این تیم را به 4 بخش تقسیم کنند و تجزیه و تحلیل را آغاز کنند. منطقه اول که ناحیه دفاعی این تیم است، بخش دوم منطقه‌ای است که حمله در آن معماری می‌شود، بخش سوم جایی است که حمله را اجرا می‌کند و بخش نهایی هم جایی است که کار شلیک را انجام می‌دهد. اگر آنالیز تیم اولسان هیوندای کره بدین شکل انجام شود نکات زیادی به‌دست مربیان پرسپولیس می‌آید. آنها در مرکز، منطقه اجرای حمله که همان بخش سوم بود از تکنولوژی خاصی استفاده می‌کنند که قطعا بعد از آنالیز دقیق می‌توانند این موضوع را متوجه شوند.

کاش اشاره دقیق‌تری به این تکنولوژی داشتید و می‌گفتید که دقیقا چه اتفاقی در این بخش رخ می‌دهد.

من به‌دلیل منافع پرسپولیس حرفی نزدم چون قطعا در آستانه فینال کره‌ای‌ها هم رسانه‌های ما را رصد می‌کنند و ممکن است گفتن این موضوع توسط من به یک نحوی به گوش آنها برسد و این به ضرر پرسپولیس تمام می‌شود. اما من کلیات موضوع را گفته‌ام و اگر مربیان پرسپولیس بتوانند این منطقه را مدیریت و کنترل کنند قطعا می‌توانند موفق شوند. چراکه نقطه‌قوت آنها نقطه‌ضعف تیم ماست و ما در منطقه 23 متری دروازه خودمان مشکلاتی را داریم که کره‌ای‌ها در این منطقه برنامه‌های خوبی دارند.

این مشکل به خط هافبک پرسپولیس برمی‌گردد؟

دقیقا نکته همین جاست. این منطقه درست جایی است که وظیفه سیدجلال حسینی و کنعانی‌زادگان تمام شده و وظیفه کامیابی‌نیا و سرلک هنوز شروع نشده است و نوعی تعارف و بفرما در این قسمت از زمین میان مدافعان و هافبک‌ها شکل می‌گیرد. به این قسمت در ترجمه فارسی حفره بین 2 خط گفته می‌شود. تیم اولسان در این منطقه از تکنولوژی DUALL MOVEMENT یا همان حرکات دوگانه بهره می‌برند و این کار را با تبحر بسیار بالایی نیز انجام می‌دهند یعنی اگر پرسپولیسی‌ها یک را بگیرند دومی فعال می‌شود و بالعکس. من به شما قول می‌دهم که اگر این بخش از تیم کره‌ای توسط مربیان پرسپولیس غیرفعال شود، این تیم هیچ خطر دیگری ندارد.

به‌نظر می‌رسد این وظیفه، بار روی دوش هافبک‌های پرسپولیس را بیشتر می‌کند.

بله و البته آنها باید کاملا بدانند که چه اتفاقی در آن بخش می‌افتد و چگونه باید با آن مقابله کنند. بهتر است تیم آنالیز پرسپولیس و مربیان فیلمی از این بخش از حرکات تیم کره‌ای تهیه کرده و به‌صورت هایلایت و کشیدن دایره دور بازیکنانی که در این بخش فعالیت می‌کنند، آن را برای کامیابی‌نیا و سرلک یا هر بازیکنی که قرار است در این پست به میدان برود به نمایش دربیاورند. این کار درست مثل آنالیز کشتی‌گیران است که می‌نشینند می‌بینند که حریف‌شان از چه فنونی استفاده می‌کند و از چه ناحیه‌ای آن را آغاز می‌کند. اگر هافبک‌های دفاعی پرسپولیس متوجه شوند که قرار است کدام بخش از تیم حریف گرفته شود، قطعا کمک زیادی به گرفتن نتیجه در این بازی می‌کنند.

این تیم بسیار در گلزنی خبره است و در عوض پرسپولیس هم تیمی است که سخت گل می‌خورد. تقابل این 2 نقطه قوت را چطور می‌بینید؟

اگر پرسپولیس اجازه طراحی و اجرای آن را به بازیکنان کره‌ای بدهد قطعا این تیم در خط دفاع و از سمت حسینی با مشکل مواجه می‌شود و بخش مرکز دفاعی این تیم متمایل به چپ دچار اشکال خواهد شد اما درصورت بستن این منطقه از سوی پرسپولیسی‌ها، تیم کره‌ای به کبریت بی‌خطر تبدیل می‌شود.

اینکه پرسپولیس 2 هفته بازی نکرده برایش حسن به حساب می‌آید یا عیب؟

قطعا این بازی نکردن‌ها یک سری محاسن و یک سری معایب دارد. اما به‌نظر من محاسن آن بیشتر است. شما ببینید ذوب‌آهن هیچ کمکی برای شبیه‌سازی تیم‌های شرق آسیا به پرسپولیس نمی‌کرد چون سبک بازی‌اش چیز دیگری است و فلسفه فوتبالی‌اش فرق می‌کند. ضمن اینکه ریسک 5/1 بازیکن مصدوم در هر بازی را نیز از سر خود کم کرد چراکه در هر بازی بین یک تا 3 بازیکن احتمال مصدومیت دارند. از آن طرف هم تمام نفراتش را سالم و البته با تمرکز بالا برای بازی فینال در اختیار دارد. ضمن اینکه مربیان پرسپولیس نشان دادند که حواس‌شان جمع است و یک بازی رسمی و جدی را برگزار کردند و حتی در کنار زمین هدایت تیم‌ها را به‌صورت جداگانه در اختیار گرفتند تا تیم اصلی و ذخیره‌شان محکی جدی بخورند.

و به‌عنوان سوال آخر اگر شما قرار بود بین عبدی و رمضانی یکی را به زمین بازی بفرستید از کدام‌شان استفاده می‌کردید؟

نظر شخصی من عبدی است. چون احساس من بر این است که رمضانی چابکی لازم را ندارد و اگر برای سر ساییدن هم به بازی گرفته شود خودش را از جریان بازی خارج می‌کند. ضمن اینکه در بین مدافعان سرزن اولسان او شانسی برای سر زدن ندارد و فقط روی کرنرها و ضربات ایستگاهی شاید بتواند سر بزند که در آن لحظات هم جلال حسینی حضور دارد و هم کنعانی‌زادگان که خیلی خوب می‌پرد. احساس من بر این است که عبدی با سرهای محکم و چارچوب شناسی‌اش بیشتر به کار پرسپولیس می‌آید.

* نویسنده: آرش محمدی، روزنامه‌نگار